حوادث پرواز غیرقانونی دrones در فرودگاه‌ها ادامه دارد، نیاز مستعجل به تقویت نظارت امنیتی

در سال ۲۰۲۵، بحران‌های امنیت عمومی ناشی از پروازهای غیرقانونی درون‌هواپیماها، یا «پروازهای سیاه»، در بخش فرودگاه‌ها به وقوع پیوسته است. تا ۱۱ سپتامبر، حملات غیرقانونی درون‌هواپیما به مناطق ممنوعه پرواز منجر به ۲۹ تأخیر در پروازها، لغو ۸ پرواز، تغییر مسیر ۳۲ پرواز به فرودگاه‌های جایگزین و کمتر از ۳۰۰۰ مسافر که برنامه‌های سفرشان به شدت اختلال یافته است، شده است. توقف وسیع سیستم‌های برخاستن و فرود هواپیماها نه تنها نشان‌دهنده آسیب‌پذیری عملیات هوایی است بلکه چالش مدیریت «پروازهای سیاه» را به میدان عمومی کشیده است.
در سال‌های اخیر، حادثه‌های «پروازهای سیاه» که عملکرد فرودگاه‌ها را به왜 برانده است، هم در داخل و هم در خارج از کشور به طور مکرر رخ داده است. «پروازهای سیاه» به فعالیت‌های پروازی غیرمجاز افراد بدون گواهینامه پیلوت خصوصی یا هواگردهایی که ثبت قانونی ندارند، اشاره دارد. این فعالیت‌ها به یک «شمشیر دموکلس» تبدیل شده‌اند که روی امنیت هوایی悬گذار است. بازگشت به ۲۱ آوریل ۲۰۱۷، فرودگاه بین‌المللی شوآنگلیو چنگدو در مدت زمان سه ساعت فقط تحت تأثیر چهار Drone «پرواز سیاه» قرار گرفت که به طور مستقیم منجر به تغییر مسیر ۵۸ پرواز، بازگشت چهار هواپیما و تأثیر بر سفر بیش از ۱۰,۰۰۰ مسافر شد. این مورد شوک‌آور نمونه‌ای کلاسیک که همراه با حادثه‌های مشابه فعلی که به صورت مکرر رخ می‌دهد، خط زمانی مزاحمی را تشکیل می‌دهد که وجود طولانی و سختی مدیریت «پروازهای سیاه» را تایید می‌کند.
از دیدگاه تهدیدهای امنیتی، «پروازهای سیاه» یک ماتریس ریسک سه بعدی ایجاد کرده است. در حوزه نظامی، پروازهای غیرقانونی ممکن است به تسهیلات دفاع ملی جاسوسی کنند و با عملیات نظامی مداخله کنند. از نظر امنیت عمومی، تهدید تروریستی محتمل بین‌الملل‌های از کنترل خارج شده حامل مواد خطرناک نباید نادیده گرفته شود. تأثیر مستقیم بر نظم هوایی حتی شدیدتر است، زیرا خطر برخورد با هواپیماهای مدنی و مخاطرات اغتشاش الکترومغناطیسی ممکن است نتایج فاجعه‌باری داشته باشد. علاوه بر این، امنیت کارکنان زمین نیز در معرض خطر قرار دارد و گزارش‌های متعددی از کشته شدن یا زخمی شدن افراد توسط بین‌الملل‌های از کنترل خارج شده منتشر شده است.
برای حل دوگانگی «پروازهای سیاه»، نیاز به ایجاد یک سیستم حکمرانی چند بعدی وجود دارد. مقامات نظارتی هوای مدنی باید بهبود قوانین و استانداردها را شتاب دهند و نظام‌هایی مانند ثبت نام واقعی درون‌های و تعریف مناطق ممنوعه پرواز را به قوانین عملی جزئی تبدیل کنند. در سطح فنی، باید از دستگاه‌های کنترل هوشمند مانند بازدارنده‌های الکترونیکی و دستگاه‌های جامMER آنتی-درون برای رسیدن به نظارت واقعی و دفاع فعال فضای هوایی دور از فرودگاه‌ها استفاده کرد. همزمان، باید از طریق اعلام هشدار با موارد نمونه و تبلیغات علمی عمومی، آگاهی عمومی در مورد ایمنی هوایی را افزایش داد و کاربران درون‌های را به رعایت قوانین پرواز راهنمایی کرد. تنها با تلاش مشترک مقامات نظارتی، شرکت‌های فناوری و مردم می‌توان خط دفاع امنیتی پایین‌ارتفاع ساخت و نظم به آسمان‌ها بازگرداند.​